Dos poemas del libro “Los manuscritos del otoño”, del poeta griego Tasos Livaditis (1922-1988)

JUEGO MORTAL

Los muertos terminaron con las expectativas o los sueños
los silencios de los amantes grandes como eternidades
el milagro es la tierna edad de la justicia
y la poesía: un juego en el que lo pierdes todo
para ganar, quizás, una estrella inalcanzable.

ΘΑΝΑΣΙΜΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ
Οι νεκροί τέλειωσαν με τις προσδοκίες ή τα όνειρα
οι σιωπές των εραστών μεγάλες σαν αιωνιότητες
το θαύμα είναι η παιδική ηλικία της δικαιοσύνης
κι η ποίηση: ένα παιχνίδι που τα χάνεις όλα
για να κερδίσεις ίσως ένα άπιαστο αστέρι.

AVENTURA

Cada día algo termina, y así poco a poco nos acostumbramos al gran final
vemos un sombrero en la hierba, un piano junto al mar, una mujer en la lluvia…
recuerdas el sanatorio en el lejano suburbio y nuestra correspondencia desde habitaciones contiguas
después la partida y una simple despedida sin moraleja.
Y más tarde vino la noche y los astros fueron la última señal de que nos habíamos amado…

ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ
Κάθε μέρα τελειώνει, έτσι σιγά σιγά συνηθίζουμε το μεγάλο τέλος
βλέπουμε ένα καπέλο στη χλόη, ένα πιάνο πλάι στη θάλασσα, μια γυναίκα στη βροχή —
θυμάσαι το σανατόριο στο μακρινό προάστιο και την αλληλογραφία μας απ’ τα διπλανά δωμάτια
ύστερα η αναχώρηση κι ένας απλός χαιρετισμός χωρίς επιμύθιο.
Κι ύστερα ήρθε η νύχτα και τ’ άστρα ήταν το τελευταίο σημάδι ότι αγαπηθήκαμε…

Versión de Emmanuel Vinader